Skip to content

Biagio Marin, Per una volta incòra

10.12.2016

Per una volta incòra istae xe blu:
qua su la porta de la note negra
dame quela to boca alegra
de luse e zoventù.

Ché, incòra la me tenta
cussì piena de rie,
co’ tanto sol a sie
che l’aria fa contenta.

El càlisse tu son de la gno zogia
che bevo a sorso a sorso
co’ l’ultima passion, senza rimorso,
fiaba d’amor che ‘l tempo me desfogia.

Za splende sora ‘l mar la prima stela.
in ponente xe rosso duto ‘l siel,
xe dolse tanto l’ultimo to miel
e la to luse a l’anema dà vela.

 

Das eine Mal noch: Sommer so blau,
hier auf dunkler Nächte Schwelle
reiße hin mich deines Mundes Welle
zu Jugendlichtes froher Schau.

Wenn es wieder mich entzückt
mit seines Lächelns Träumen,
hoher Sonne Schäumen,
und mein Lied beglückt.

Du Kelch, wo meine Freude dauert,
den ich schlürfe Tropfen für Tropfen,
ohne Reue, wenn die Pulse klopfen,
Märchen, das unter Blättern schauert.

Schon glimmt dem Meer der erste Stern,
westwärts röten sich die Himmelsklippen,
o letzter Honig deiner Lippen,
in deinem Lichte leuchten meine Segel fern.

Kommentar hinterlassen

Note: XHTML is allowed. Your email address will never be published.

Subscribe to this comment feed via RSS

Top